(تنها مخاطب خاص هر لحظه ام)

امشــب نه دیگـر از خیـــ ــــال ت پــُرم و نه رویــــ ــای ت را نقـــــاشـی مـی کنــم

امشــب مـــ ــن پُـرم از بـــــــــــودنِ امـروز تــ ـــو

که شــب م را واقعیتــــــی سبــز در دفتــر زندگــــــی نقــاشـی کــرد

امشــب هَمســان قـایقـــی رَهــا در طـوفـــان عطــر تــــــَن تــو بـالا و پــایین مـی روم

نفــــ ـــس های تــو،‌تمــــام رویــــ ـــاها را شکســــت داد

بوســ ـــه های ســُرخ و تَـــب دار تــو،‌مـرا مُبتـــــلا به عشـــ ـــق بــ ــازی کــرد

لمــس انگشتــان تــ ــو،‌بر روی لـــب های مــــن چه احســاس خــوبی داشـت

وقتــی مـی دانِستـَـم لـــب هایم تنهــا از آن توســت

تــ ـو ماننـد نـَم نـَم بــــاران  لبانــم را خیــــــس کـردی

و مــ ــن تَنَــم خیـــس شد از خجالـــــتِ بـوســــــــــه

پیچـــــــَک های نــاز تـــَن تــو تـــَن نیلـوفـــــری مــرا نــــــ ــــــــوازش کــرد

و مـــن با تــ ـــو بـــــــــودن را نیلـوفـــرانه

در میـــان ایـن هـــوای شـرجــــی تـابستــــــانـی

زیــر آسمـ ــان چَشمـــان مست تــو و در محفِلـــی بارانی

که آغشتـــه از شَهـــــــوت دوستـــــت دارم های ماسـت

زندگـــی کـــــــــــــــــــــــردم

N.S